De regering spreekt over “opbouwmissie” in het geval van Uruzgan en “politietrainingsmissie” in het geval van Kunduz. Maar de columnist Datzijnmijnwoorden brengt onder de aandacht dat Nederlandse F-16’s onafgebroken bombarderen in Afghanistan, en ook na de terugtrekking uit Uruzgan gaat dit stug door.
Democratiseringsbommetjes op Afghanistan?
Terwijl Rutte framet dat we op ‘politiemissie’ gaan, voeren we onafgebroken oorlog in Afghanistan. De politiemissie dient als dekmantel. Het is een doorzichtige dekmantel voor het in de lucht houden van bombarderende F-16’s. De NAVO wil nog wel trainers, maar in Kunduz struikelt men er inmiddels over. Daarbij komt: de provincie heeft gevraagd om slechts 1600 stuks bermbommenvlees. Duitsland traint in de regio al politiemensen en wij sturen de capaciteit voor de opleiding van nog eens 3000 man en een enkele vrouw. Tja. Zoals gezegd: het gaat niet om die paar agenten voor Kunduz. De NAVO zit daar te springen om onze F-16’s en de honderden soldaten die nodig zijn om de gevechtsvliegtuigen in de lucht te houden.
Dit kabinet gruwt van de maakbare samenleving. Te pas en te onpas maakt Rutte zijn linkse opponenten zwart. Een favoriete frame van de minister-president is dat ‘de staat geen geluksmachine is’. Als hij het woord geluksmachine uitspreekt kijkt hij er vies bij. Alsof hij gruwt van de gedachte dat de staat zou zorgen voor geluk. Wat geldt voor Nederland, geldt niet voor Afghanistan. Daar gooit de Nederlandse luchtmacht al bijna 9 jaar lang bommen op Afghanistan. Voor de vrede. Moeten we daarom spreken van geluksbommetjes? Vredesbommetjes misschien? Of wellicht nog beter: democratiseringsbommetjes?
Tijdens de missie in Uruzgan meldde de defensiewebsite wekelijks fier dat de F-16’s hun wapens hadden gebruikt met de tekst “Daarbij zijn vermoedelijk slachtoffers gevallen” Nadat de landmachtmilitairen zich terugtrokken uit Uruzgan, zijn de F-16’s vanaf Kandahar stug verder blijven bombarderen. Nu meldt defensie: “Ze hebben hun wapens ingezet”, maar niets meer over slachtoffers. Nieuwe regering, nieuw beleid. Of moet ik zeggen: nieuwe regering, andere woordkeuze? Je kunt discussiëren over de vraag of vechten tegen de Taliban de Afghanen helpt. Maar houd de discussie wel zuiver. We trachten een samenleving tot democratie te bombarderen. Niets meer, niets minder.
De Afghaanse politica en vrouwenrechtenactiviste Malalai Joya spreekt wel klare taal: “Er worden oorlogsmisdaden begaan. Er is nog nooit een democratie ontstaan uit oorlog, witte fosfor en clusterbommen. Sinds de komst van de NAVO zijn er duizenden burgerdoden gevallen. Van de wederopbouw is weinig terechtgekomen.”
Zie ook:
Meerderheid Duitsers voor terugtrekking troepen uit Afghanistan
De Hoop Scheffer: “Nederland moet militairen meesturen”
“Politietrainingsmissie wordt nooit en te nimmer een succes”
Hans Couzy: “kabinet vertelt onzin-dingen” over missie
Van Middelkoop leest Kamer de les om zich te schikken in kabinetsbesluit
