Hoe opinieschrijvers aan puntjes op de i voorbij kunnen gaan

Opinieschrijver Eric Vrijsen schrijft in het blad Elsevier een nogal cynisch en warrig stukje dat hij “Scoringsdrift zal Kamer bij Kunduz opbreken” heeft genoemd.

Hij probeert de taak van de volksvertegenwoordigers belachelijk te maken, maar snijdt daarbij vooral zichzelf in de vingers.

Hij stelt: “En weer vergadert de Tweede Kamer over de politiemissie naar Kunduz. De oppositiepartijen GroenLinks, D66, ChristenUnie en SGP, nodig voor een meerderheid, komen met steeds meer eisen en verzoeken. Daarmee snijden ze zichzelf in de vingers.”

Vervolgens brengt hij onder de aandacht dat de kwartiermakers al zijn vertrokken en militairen zich aan het voorbereiden zijn.

Vrijsen stelt: stel dat er straks iets misloopt tijdens de missie, dan heeft de Kamer op zwart op witte argumenten aangedrongen.

Hij stipt een aantal eisen aan die partijen aan de missie stellen, maar gaat daarbij volledig voorbij aan tal van voorwaarden, en stelt een aantal zaken aan de orde om daarmee het stellen van voorwaarden aan deze missie belachelijk te maken.

En dit terwijl de mensen juist willen dat ze niet opnieuw door de politieke verantwoordelijken een oor wordt aangenaaid over “opbouwmissie” in Uruzgan, die uiteindelijk “vechtmissie” of “oorlogsmissie” bleek te zijn.

En dit terwijl de mensen graag zien dat er zorgvuldig wordt omgesprongen met leven en welzijn van 545 Nederlandse militairen en politietrainers die daar drie jaar lang in een uitermate gevaarlijk gebied hun werk moeten doen.

Vrijsen noemt het graag zo: “Maar vandaag zullen de Kamerfracties nog even hun puntjes op de i zetten tijdens een vergadering over de voorbereiding van de missie.”

Hij gaat verder met het absurd maken van de taak van de mensen die de kiezers vertegenwoordigen, en stelt: dat de betrokken ministers verantwoording moeten “afleggen voor elke schroevendraaier die meegaat naar Afghanistan”.

Vrijsen stelt “dat er ook een religieus adviseur van christelijke komaf meegaat”.

Het is echter een uitstekende zaak dat Kamerfracties deze verantwoordelijkheid nemen, omdat ze de kiezers vertegenwoordigen bij het nemen van een belangrijk besluit, en onder deze kiezers horen ook de mensen die naar Kunduz worden uitgezonden.

Omdat ze de kiezers vertegenwoordigen, die waarschijnlijk in meerderheid helemaal niet voor deze missie zouden kiezen mocht er bijvoorbeeld een referendum over worden gehouden.

Waar het werkelijk om gaat, dat stelt Vrijsen niet. Er heerst bezorgdheid over de veiligheid van de missie, de kwaliteit van de missie, de aard van de missie, het civiele karakter van de missie, mensenrechten, leven en welzijn van de uitgezonden manschappen.

En daarom mag de kiezer van de volksvertegenwoordigers verwachten dat die de puntjes graag op de i zien. Juist als ze dat niet zouden doen, dan snijden ze zichzelf in de vingers.

Men zendt ging dingen uit naar Kunduz, maar mensen en het gaat daar om mensen. En dan is het goed als puntjes nauwkeurig op de i staan, hoe klein sommige puntjes ook kunnen lijken.