Hulppassie Kamer toont lak aan Afghaanse wensen

Voorstanders van de Kunduz-missie hebben een passie om Afghanen te helpen. Vooral de leiders van de oppositiepartijen waarvan de steun voor de missie onontbeerlijk is. Maar volgens de historicus-journalist Jip van Dort heeft de Kamer lak aan wat de Afghaanse bevolking wenst.

Van Dort somt in zijn artikel “Kamer heeft lak aan Afghaanse wensen” eerst een aantal drijfveren van voorstanders van de missie op. Vervolgens brengt hij wat de Afghanen willen onder de aandacht.

In het Kamerdebat van 27 januari merkte Alexander Pechtold (D66) op dat zijn partij “de Afghanen niet zomaar in de steek (wil) laten.” Jolande Sap (GroenLinks) sprak over “de passie van GroenLinks om bij te dragen aan een beter toekomstperspectief voor Afghanistan”.

Premier Mark Rutte (VVD) benadrukte “dat wij een dure belofte hebben gedaan aan de Afghaanse bevolking. Het is een belofte van vrijheid, het is een belofte geweest van rust en stabiliteit. Hoe aarzelend ook, er worden goede stappen gezet die het leven van Afghanen beïnvloeden”.

De bedoeling is nu om Afghaanse civiele agenten op te leiden in Kunduz, maar volgens Van Dort is de kans groot dat deze missie vooral een militaire bijdrage wordt aan de oorlog die de NAVO voert tegen opstandelingen in Afghanistan.

Het overgrote deel van het uitgezonden personeel is ook militair en in de Afghaanse realiteit lijkt het onmogelijk dat de opgeleide agenten niet ingezet worden in de strijd tegen de Taliban.

Maar een groter probleem is volgens Van Dort “dat door het steunen van de NAVO-strategie het parlement regelrecht ingaat tegen de wensen van de Afghanen zelf”. Zij zien namelijk graag dat er vredesbesprekingen komen.

Van Dort haalt hiervoor recente opiniepeilingen aan, waaruit duidelijk blijkt dat twee derde tot ruim 80 procent van de Afghanen via onderhandelingen met de opstandelingen tot een diplomatieke oplossing van de oorlog willen komen.

Minder dan een derde, 28 procent, van de Afghanen is voorstander van doorvechten. Op dit ogenblik vinden er echter nog geen serieuze onderhandelingen plaats met de opstandelingen.

Van Dort analyseert dat het helpen van de Afghanen in deze context dus juist neer zou moeten komen op het aansturen op onderhandelingen in plaats van doorvechten. Maar volgens hem komen slechts de standpunten van de SP overeen met deze Afghaanse wensen.

De SP heeft er altijd voor gepleit om besprekingen tussen de verschillende partijen in Afghanistan te bevorderen, ook tijdens het debat. Dit zou dan onder leiding van de Verenigde Naties moeten gebeuren, met alle buurlanden en landen die betrokken zijn bij de oorlog.

Van Dort schrijft dat juist alle andere partijen tijdens het debat zwegen over onderhandelingen of zich er tegen verzetten. Hieruit wordt volgens hem duidelijk dat de Tweede Kamer de Afghanen wil helpen, maar tegelijk ingaat tegen hun wensen, door bij te dragen aan verlenging van de oorlog.

Het besluit de missie toch te sturen lijkt volgens Van Dort “daarom te getuigen van een koloniale houding: het parlement weet immers beter dan de Afghanen zelf hoe zij het beste geholpen kunnen worden".

Zie ook:
“GroenLinks moet haar beloften aan de partijraad en het congres waarmaken”
Regering vast in web van onrealistische beloften
“GroenLinks heeft een geschiedenis van draaien en duiken bij militaire operaties”
“Kunduz onveiliger dan bij hoorzitting en debat voorgesteld”
Rutte beantwoordt Kamervragen over ‘Rutte-garantie’ missie Kunduz
Rosenthal blijft bij zenden missie ondanks verslechterende veiligheid
"Kansloze 'civiele missie' in Kunduz"